De serie Traitors is verraderlijk verslavend
Laat ik één aflevering kijken van de nieuwe Netflix-serie Traitors, dacht ik gisteravond. Ik kon niet meer stoppen en roste het hele seizoen er doorheen. Om drie uur vannacht finishte ik.
Foto’s: Netflix
Het is een irritante gewoonte geworden: telkens als ik een nieuwe film of serie wil gaan kijken, check ik eerst de recensies online. Wanneer ‘slechts’ zestig procent van de mensen iets leuk vindt, haak ik eigenlijk al af. Zo ook met Traitors. Deze zesdelige Britse spionageserie kreeg hele wisselende kritieken. “Saai en traag” zeiden sommigen en deze woorden bleven hangen, ook al waren er een heleboel mensen die het juist een zinderende thriller vonden. In een opwelling besloot ik Traitors gisteravond toch een kansje te geven. Ben ik even blij dat ik dit gedaan heb. Het is een goed geacteerd, duister drama waar je helemaal in wordt gezogen.
Deze verraders weten hoe ze een spannend kostuumdrama moeten maken.
“Luister meisje, geloof je nou écht dat ik niet weet hoe ik mijn haar en make-up moet doen?”
Priscilla Garrick (Keeley Hawes) is een meut met een missie.
Het verhaal van Traitors speelt zich af in Groot-Britannië, direct net na de Tweede Wereldoorlog. De Duitsers zijn verslagen, maar een nieuwe vijand dient zich alweer aan: de Russen. Vooral de Amerikanen zijn geobsedeerd door de opmars van het ‘communistische gevaar’. Wanneer ze vermoeden dat er Russische spionnen actief zijn binnen de Britse regering vragen ze de vrijgevochten Feef Symonds, telg uit een vooraanstaande Britse familie, om in de Cabinet Office te infiltreren en deze personen op te sporen. Feef hoeft niet lang na te denken over hun aanbod. Dit is het avontuur waar ze zo naar snakt, adrenaline! Te laat beseft ze in wat voor wespennest ze zich heeft gestoken. Niemand is wie hij lijkt. Ook ondervindt ze op pijnlijke wijze dat opstappen geen optie is. Anderen zijn voortaan de baas over haar leven.
Feef Symonds (Emma Appleton) had beter naar mams moeten luisteren: nóóit met vreemden meegaan.
Deze bleue knaap leert ze onderweg een pittig sekslesje.
Traitors is wat ze een slow burner noemen. De serie begint rustig en wordt gaandeweg steeds spannender. Na de eerste aflevering was ik hooked. Ik móest weten hoe het afliep. Het ontaardde in een bingewatch-sessie tot vannacht drie uur. Lang geleden dat me dat gebeurde.
De tijdgeest van het naoorlogse Europa is uitstekend getroffen: de moeheid na vijf jaar vechten, het wantrouwen tussen Oost en West en de wederopbouw en opkomst van het socialisme. Ook de aankleding is, zoals altijd bij Brits drama, om door een ringetje te halen. Daarnaast zijn alle acteurs lekker op dreef. Emma Appleton weet als Feef precies de juiste mix van bravoure en naïviteit uit te stralen en Keeley Hawes (bekend van o.a. The Durrells en de al even verslavende serie Bodyguard) is bijna onherkenbaar als Priscilla Garrick, Feefs ondoorgrondelijke baas in de Cabinet Office. Is Priscilla nu zuiver of niet? Ze laat je lang gissen.
Er zou al gesproken zijn over een tweede seizoen van Traitors. Hopelijk kloppen de geruchten. Dit clubje sluwe verraders mag van mij nog wel even verder konkelen.
Traitors is momenteel te zien op Netflix: netflix.com.
Moraal van dit verhaal: minder naar de kritieken van anderen luisteren. Vorm je eigen mening.
Deel dit artikel!
Gerelateerde berichten
Design voor weinig: stoepverkoop bij Nummer13 →
De laatste glorieuze jaren van Oud-Rotterdam →
75 jaar vrijheid: enkele goede oorlogsboeken →
