De villa waarin een eeuw niet geklust werd
Tussen de duizenden huizen die momenteel op Funda staan, springt deze Hilversumse villa eruit. De laatste bewoner veranderde er bijna niets aan, waardoor alle vertrekken nog steeds hetzelfde zijn als in 1900 toen het huis gebouwd werd. Zelfs de meubels bleven.
Ik bewonder huiseigenaren die maling hebben aan trends. Die trouw blijven aan de meubels die ze lang geleden kochten en doof zijn voor het gereutel van woongoeroes op tv en in bladen. Bij de oudere Nederlanders kom je dat gedrag nog veel tegen. Ze zijn zuinig op wat ze hebben en vinden het onzin om hun woonkamer elke drie jaar van onder tot boven te veranderen omdat de oude look écht niet meer zou kunnen. Wanneer zulke mensen na een lang en tevreden leven uit hun schilderij vallen en hun stijlvaste optrekjes op de markt komen, weet je niet wat je ziet. Er is in decennia nauwelijks iets aan hun interieurs gewijzigd. Ronduit verbijsterend is deze villa aan de Hilversumse Graaf Florislaan die te koop wordt aangeboden op Funda. De laatste bewoner leefde in kamers die je kent uit kostuumfilms en de roman Eline Vere van Louis Couperus.
Achter deze façade bleef het altijd 1900.
In de elf kamers val je van de ene verbazing in de andere. Dit tapijt……!!!
De enige stoorzender is de centrale verwarming. Waarschijnlijk een moetje toen de bewoner ouder werd.
Wat nou kookeiland. Een mens kan toch prima zonder?
Aan de jaar(k)ringen in de houten toiletbril kun je aflezen hoe oud deze is.
In dit huis wordt een bezichtiging al gauw een ontdekkingsreis.
Welke ouderwetse liefdesbrieven werden er aan dit bureau geschreven?
Op het huis dat werd gebouwd in 1900 kreeg de moderne tijd geen vat. Terwijl de buren aan de lommerrijke Graaf Florislaan de afgelopen eeuw hun huizen periodiek verbouwden, bleef het op nummer 26 stil. Daar werd niet geklust. De spaarzame concessies die zijn gedaan betreffen een geiser (al dateert deze zo te zien ook alweer uit de jaren zeventig) en de aanleg van centrale verwarming. Er werd gekookt in een keuken die de autoloze wereld nog heeft meegemaakt en zelfs de dikke houten toiletbril werd nooit vervangen door een hygiënischer plastic exemplaar. Het mooist zijn de meubels, lampen en tapijten die her en der zijn achtergelaten. Alleen daarvoor zou je de villa al willen bezichtigen. Om vervolgens, als de makelaar even wegkijkt, haastig zo’n oosters tapijt op te rollen en in je tas te stoppen (grapje beste makelaar, grápje!).
Slik, 2017 klopt aan
Meer dan een bezichtiging zit er voor de meesten van ons niet in, want de vraagprijs van dit magnifieke museum bedraagt 850.000 euro. En daarmee ben je er nog niet. “Het huis dient wel aangepast te worden aan de huidige wooneisen,” aldus de makelaar. De volgende bewoner ziet zich voor een gigantisch dilemma gesteld. Welke delen van de 239 vierkante meter aan woonoppervlakte bewaart hij of zij en wat zal na een eeuw moeten verdwijnen? Waarbij het er slecht uitziet voor de keuken en badkamer. En ook het stokoude behang zal waarschijnlijk gaan sneuvelen. Voor mij zou elke verandering in de elf kamers als heiligschennis voelen dus ik ben blij dat ik deze keuzes niet hoef te maken. Ik zou niet meer slapen door het gepieker.
Dat is nog eens een trap.
Let even op de eenvoudige petroleumlamp op de schouw. Ongelooflijk.
Geen tv nodig. In dit huis werd veel liever gelezen.
Hoe oud zou dit behang wel niet zijn?
Spartaanse badkamer. Hopelijk behoudt de volgende bewoner de badkuip.
Deze secretaire wil je tijdens een bezichtiging onder je jas mee naar buiten smokkelen.
Zelfs voor de ‘afdankertjes’ op zolder zouden antiekhandelaren grof geld betalen.
Terwijl ik nog even verder geniet van deze foto’s hoop ik vurig dat de villa een eigenaar krijgt die oog heeft voor de historie ervan en niet als een dolle stier alle schoonheid eruit sloopt. Ik geloof er heilig in dat je dan ook de ziel van het huis beschadigt. Want dat oude huizen wel degelijk een ziel hebben illustreert dit citaat uit de roman Key of Knowledge van de Amerikaanse Nora Roberts: “It was a mistake to think of houses, old houses, as being empty. They were filled with memories, with the faded echoes of voices. Drops of tears, drops of blood, the ring of laughter, the edge of tempers that had ebbed and flowed between the walls, into the walls, over the years. Wasn’t it, after all, a kind of life? And there were houses, he knew it, that breathed. They carried in their wood and stone, their brick and mortar a kind of ego that was nearly, very nearly, human.”
De volledige advertentie kun je nalezen op funda.nl.
Er hoort ook nog een achtertuin van 308 vierkante meter bij de villa.
Laat dit alsjeblieft geen spotjesplafond worden…
Het is een mysterie waarom er nooit iets aan het huis vertimmerd is.
Je hoeft je keuken niet zeshonderd keer te veranderen om gelukkig te zijn.
De Graaf Florislaan ligt in de chique Raadhuisbuurt.
Zouden de badgewoonten ook ouderwets zijn geweest? Als in: één keer per week?
Wie wordt de volgende bewoner? Ik ben ontzettend benieuwd!
Deel dit artikel!
Gerelateerde berichten
May the Force be with you at Vendu Rotterdam →
Shoppen wordt een belevenis bij SpekTakel →
In deze Poggenpohlkeuken proef je de jaren zestig →
Dit huis oogt als een lievelingstrui: tot op de draad versleten. Prachtig. Ik zou er graag in rondstruinen en luisteren naar wat de muren te vertellen hebben.
Ik hoop dat de bewoner vredig in zijn zetel is ingeslapen en nu niet zijn laatste dagen in een tl-verlichte verzorgingstehuis moet slijten.
Ik ook!
Wat een geweldig huis, ik kwam pas ook iets dergelijks tegen op funda. Op de Bergsingel, Rotterdam.
O ja? Ik zou graag in de buurt wonen.
Zou dit niet een geweldige locatie zijn voor een kostuumdrama
Volgens mij gaat dit bericht over het leven en overlijden van de bewoonster: Titia Frima.
(Via adres kwam ik uit op overlijdensadvertentie van haar zus – dit adres stond daarbij en wordt ook deels genoemd in het krantenbericht). Een bijzonder verhaal bij twee bijzondere vrouwen die in dit bijzondere pand hebben gewoond.
Eh..en dan het bericht vergeten te plakken 🙂
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/08/22/titia-frima-1935-2016-zanglerares-en-erflater-van-de-politiegeschiedenis-a1517400
Oh wauw, goed gevonden! Wat een spannend verhaal. Misschien nog eens een follow upje over de bijzondere bewoonster Danny?
Wordt aan gewerkt!
Inderdaad, ongelofelijk! Ik heb ook eens een flat bezigtigd in Rotterdam waar nog nooit iets aan was veranderd sinds de bouw 60 jaar geleden. Originele gele Bruynzeel piet zwart keuken, diezelfde gele tegels in de badkamer, wastafels met zo’n marmer backsplash, visgraatparket. Ik heb m helaas niet kunnen kopen maar het is echt een droom om zo’n sfeervolle woning te kunnen hebben.
Geen foto’s gemaakt?
Het behang is origineel (dus uit 1900). De verf ook. Mijn oudtante is thuis overleden, zoals zij wilde. In haar eigen bed, dus niet in zo’n bed dat de thuiszorg wil…
Uit de informatie die ik vond, maakte ik al op dat zij heel goed wist wat ze wel en niet wilde. Mooi. Had u nog contact met haar? Zou ik u eventueel wat vragen mogen stellen voor een follow-up? Lezers zijn zo nieuwsgierig naar de persoon die hier woonde. U kunt me bereiken op info@gowiththevlo.nl
Ohhhhh….lijkt mij een geweldige uitdaging om dit huis op te knappen.
Met alle respect voor de oude details.