Genieten! Oude affiches ontdekt in de Parijse metro

Het verleden is overal om ons heen. Soms verstopt, zoals ze in een metrostation in Parijs ontdekten. Daar kwamen bij werkzaamheden zomaar allerlei mooie oude affiches tevoorschijn. Ze hadden zich vele decennia achter de muren schuilgehouden.

Foto’s: yanncoves.com

De Parijse metro kent zo’n lange geschiedenis (de eerste lijn werd geopend op 19 juli 1900), dat deze ontdekking eigenlijk niet zo verwonderlijk is. Sommige stations zijn ouder dan de huizen die erbovenop staan. Toch keek de Franse online project manager Yann Covès raar op toen hij in de ochtend van maandag 29 februari de metro naar zijn werk nam en uitstapte bij station Trinité. Huh, wat deden die oude affiches aan de muren? “Mijn eerste reactie was er een van stomme verbazing,” vertelt hij als ik hem spreek. “Vervolgens keek ik mijn ogen uit. Ik had het gevoel dat mijn favoriete metrostation gedurende de nacht was veranderd in een heus museum!”

Op station Trinité werden reizigers plotseling geconfronteerd met het verleden.

Koop deze vintage strijkbout! Alles voor de gelukkige Franse huisvrouw.

Dat is nog eens onvergetelijk wakker worden! Yann wist niet wat hij zag.

Stuk voor stuk zou je deze affiches willen inlijsten.

Zin gekregen om naar een theaterstuk over keizerin Sissi te gaan? Helaas, je bent een halve eeuw te laat.

De 42-jarige Yann was zo blown away door wat hij zag, dat hij het wel moest vastleggen. “Ik haalde meteen mijn smartphone tevoorschijn om een stel foto’s te maken,” zegt hij. Yann was niet de enige die overrompeld was. “Ik raakte aan de praat met andere reizigers die net als ik op dit onverwachte spektakel getrakteerd werden. Iedereen vermaakte zichzelf met het bekijken van de affiches, maar ook de oude aankondigingen en plattegronden van het metronetwerk. Het werd een sport om hun leeftijd te achterhalen en te zien of er nog data op stonden.”

Verloren in de schaduwen
Yann en de andere reizigers hadden de tijd van hun leven. “De affiches die veelal stamden uit de jaren vijftig kondigden bijvoorbeeld voorstellingen in de Folies Bergère aan. En laat ik vooral het affiche niet vergeten dat een stuk over keizerin Sissi in het Théatre Mogador aanprees. Zo mooi. Indrukwekkend was de staat waarin de affiches verkeerden. Ondanks hun leeftijd hadden ze hun originele kleuren behouden.” Lachend: “We voelden onszelf net een groep stadsarcheologen die het Parijs van onze ouders en grootouders opgroeven. Al die historische fragmenten die deel uitmaakten van ons cultureel erfgoed van de afgelopen eeuw. Geweldig.”

Ongelooflijk dat nietsvermoedende reizigers hier jarenlang voor zaten.

“Neem na de laatste metro de nachtbus.” Ja ook toen al.

Mooiiii. Als liefhebber van vintage raak je hierdoor toch compleet de weg kwijt?

Zelfs gescheurd zijn de affiches kleurige kunstwerkjes.

Ook de oude tegels en lijsten bleven bewaard achter de lelijke voorzetwanden.

Maar waar kwamen deze vintage affiches op Trinité vandaan? Het had alles te maken met de grote opknapbeurt die dit in 1910 geopende station de laatste tijd ondergaat. Net als talloze andere oude metrostations in Parijs werd Trinité in de afgelopen eeuw een aantal keer gemoderniseerd en daarbij koos men vaak voor de makkelijkste en goedkoopste weg. In plaats van de oude muren te slopen, werden er simpelweg nieuwe wanden voor geplaatst. Daarbij verdwenen niet alleen de oorspronkelijke witte tegels, maar ook de affiches die op dat moment de muren sierden, in de schaduwen. Daar sluimerden ze, uiteindelijk door iedereen vergeten. Nu, bij het wegslopen van die voorzetwanden, kwamen ze als bij toverslag weer tevoorschijn.

Kapot verleden
Spijtig genoeg liep het met de affiches niet goed af, zegt Yann. “Ik besloot de volgende ochtend terug te keren met mijn spiegelreflexcamera zodat ik nieuwe en betere foto’s kon maken. Maar ik keek lelijk op mijn neus. De meerderheid van de affiches was gestolen of gescheurd. Zo ontzettend jammer … het maakte deze vergankelijke ervaring nog vluchtiger!” Wie het deden? “Misschien waren het mensen die er geld aan hoopten te verdienen. Of het waren vintage liefhebbers, die geen greintje respect hadden. De gemeente had er platen van plexiglas voor moeten zetten om ze te beschermen. Ik las ergens dat men wel delen van de metalen constructies ervoor zal bewaren. Wat ze verborgen, was veel waardevoller wat mij betreft.”

Lang konden Yann en de andere Parijzenaars niet van dit visuele orgasme genieten…

Souvenirjagers zouden alles van de muren scheuren.

Heiligschennis. De stad Parijs had de affiches beter moeten beschermen.

Kijk nog maar even goed.

Er is nu niet veel meer van over.

Yann is dankbaar dat hij de affiches tenminste nog heeft kunnen vastleggen voor het nageslacht en nu kan delen met de rest van ons. “De belangstelling voor mijn foto’s is overweldigend. Alleen al op mijn Facebook-pagina heb ik honderden likes gekregen.” De Fransman is gefascineerd geraakt door wat de Parijse metro nog meer voor ons verborgen houdt. “Beeld je eens in: waarschijnlijk vind je in vele andere Parijse metrostations vergelijkbare schatten!”