Jackie: Natalie Portman schittert in kille film
De film Jackie wordt een verpletterende kijkervaring genoemd. Actrice Natalie Portman die in de huid en designerpakjes van de bekende presidentsvrouw kroop, is fantastisch op dreef. Verwacht echter niet dat je vrolijk de bioscoop uitloopt.
Foto’s: 20th Century Fox
Jackie Kennedy wordt bijna 23 jaar na haar dood nog steeds aangehaald als een legendarisch stijlicoon. Er is altijd wel ergens een modetijdschrift op de wereld dat haar weer even opgraaft. Maar wie was Jackie eigenlijk? We weten dat ze gehuwd was met de tragische president John F. Kennedy, na zijn moord hertrouwde met de Griekse zakenman Aristoteles Onassis en toen ook deze man stierf, een baan zocht in de uitgeverswereld. Op 19 mei 1994 overleed ze zelf op 64-jarige leeftijd aan de gevolgen van non-Hodgkin. En verder? Geen idee. Jacqueline Kennedy Onassis schreef geen autobiografie, gaf zelden interviews en als ze ze wel deed, liet ze nooit het achterste van haar tong zien. Ze blijft een mysterie. Een dat filmmakers graag willen oplossen.
De Kennedy’s bij America’s Cup Race, 15 september 1962. (National Archives)
De Zapruder-film toont de aanslag in gruwelijk detail. Jackie vluchtte in paniek de limousine uit.
Het roze Chanel-pakje met de bloedvlekken bleef bewaard, maar is nooit meer in het openbaar getoond.
De moord op JFK was een trauma voor de first lady en de rest van de wereld.
Regisseur Pablo Larraínis is de zoveelste die een poging waagt om de elegante first lady te doorgronden. Hij maakte Jackie, een film die zich richt op de periode kort na de moord op haar man. De bloederige aanslag tijdens een rijtoer door Dallas is slechts in enkele flitsen te zien, maar door de hele film voelbaar. De toon is grimmig, op het loodzware af. We treffen Jackie in de donkerste periode van haar leven. Terwijl in haar hoofd een storm raast, probeert ze haar verdriet zo stijlvol mogelijk te dragen en recht te doen aan de nagedachtenis van haar man. We zien haar in het Witte Huis een rouwjurk uitkiezen, op een verregende begraafplaats in de modder een plek voor Johns graf aanwijzen en herhaaldelijk bekvechten met ministers en overheidsfunctionarissen. Zij zijn tegen een grote staatsbegrafenis, Jackie is voor. Zij wint.
Drammerige muziek
De glamoureuze foto’s van Jackie die in de media zijn verschenen, geven een vertekend beeld. Deze film is niet de gebruikelijke, groots opgezette biopic. Hij is meer arthouse dan Hollywood. De experimentele muziek van componist en popmuzikant Mica Levi draagt sterk bij aan dat rauwe gevoel. De dominante, naargeestige dreunen werkten mij ongelooflijk op de zenuwen. Hummmmm, hummmmm, hummmmm, op het laatst werd ik er supermelig van. Ik wilde door de bioscoop schreeuwen: “Ja-haaaa, we weten nu wel hoe óngelooflijk zwaar Jackie het heeft.” De muziek deed voor mij ook afbreuk aan de dromerige beelden en het fenomenale acteerwerk van Natalie Portman. Want Natalie, sowieso een van de beste actrices van Hollywood, ís Jackie. Soms timide en pleasend, dan weer scherp en berekenend. Natalie heeft Jackies vreemde geaccentueerde manier van praten en hoekige motoriek perfect onder de knie.
Verwacht geen parade aan jurken, zulke glamourmomenten zijn zeldzaam.
En heel veel gelachen wordt er ook niet.
Deze foto treft de algehele sfeer van de film beter.
Toen Jackie was afgelopen, had ook ik een straffe borrel nodig.
Komt Jackie binnen? Nee, ondanks de glansrol van Natalie Portman raakte de film me amper. Daarvoor is het door regisseur Pablo Larraínis allemaal te fragmentarisch en te afstandelijk in beeld gebracht. De vertelstructuur waarbij Jackie haar verhaal achteraf doet aan een niet bij naam genoemde reporter voelt geforceerd aan (al vond zo’n gesprek wel plaats met journalist Theodore H. White). Aangespoord door de lovende kritieken wilde ik de film zo graag mooier vinden. Het lukte niet. Ik kwam er nooit helemaal in. Richting het einde begon Jackie voor mij zelfs te slepen. Jackie is zeker niet slecht, maar hij haalt nergens het niveau van Natalies beste films V for Vendetta en Black Swan. Wie Jackie Kennedy werkelijk was, weet ik ook nog steeds niet. Het blijft allemaal een beetje gepolijst giswerk. De presidentsvrouw hoeft zich zittend op haar wolkje niet op te winden. Haar mysterie staat nog stevig overeind.
De film Jackie draait nu in de bioscopen: biosagenda.nl.
Na deze loodzware kost holde ik naar La La Land. Een film die ik nog wél honderd keer kan zien.
Deel dit artikel!
Gerelateerde berichten
Design voor weinig: stoepverkoop bij Nummer13 →
De laatste glorieuze jaren van Oud-Rotterdam →
75 jaar vrijheid: enkele goede oorlogsboeken →
