Op art deco-huizenjacht? Koop het Withuis in Jette!
Het Withuis in het Belgische Jette is de hemel voor art deco-freaks. Sinds de bouw in 1927 vertimmerden de eigenaren er weinig aan. Deze fabelachtige tijdcapsule staat nu te koop, gelukkig met een heleboel restricties. Een moderne open keuken zit er niet in.
Foto’s: Barnes International Realty
Art deco, in België verdrinken ze erin. Welke vlooienmarkt of kringloop je ook bezoekt, je komt er altijd vele objecten uit de jaren twintig en dertig tegen. Maar een compleet art deco-huis? Daar kijken ook onze zuiderburen van op. Zowel van binnen als van buiten is alles origineel.
Het Withuis, zo genoemd vanwege de karakteristieke witte gevel, staat in de gemeente Jette (vlakbij Brussel) en was 92 jaar in het bezit van de familie Mennekens. Schrijver en dichter Jef Mennekens (1877-1943) liet het in 1927 bouwen door de architect Joseph Diongre (1878-1963), met wie hij bevriend was. Het was het eerste huis aan de Charles Woestelaan en gelijk een grandioos statement. Diongre, vooral bekend om het Flageygebouw, mocht zich van Mennekens volledig uitleven. “Dat resulteerde in een gedurfd ontwerp in een zuivere stijl,” vertelde zijn achterkleinzoon Herman Mennekens aan BRUZZ. “De gevel is werkelijk uniek.”
Charles Woestelaan 183 in Jette is niet zomaar een adres.
Het Withuis werd ontworpen door Joseph Diongre.
De architect tekende ook het interieur en alle meubels.
Opdrachtgever was de schrijver Jef Mennekens. Hij kon er in 1927 zo in.
Deze fauteuil en klok staan waarschijnlijk al 92 jaar op dezelfde plek.
Diongre wipte regelmatig langs om te checken of de familie niet stiekem een muurtje gesloopt had.
En daar bleef het niet bij. Diongre ontwierp ook het interieur en alle meubels. Hij was er zo trots op, dat hij zijn creatie als een havik in de gaten hield. O wee als hij enige veranderingen bespeurde. Herman: “Achteraf kwam hij nog geregeld op bezoek. Volgens de verhalen werden de vazen en andere decoratie-elementen dan vlugvlug opgeborgen om alles wat te versoberen. Die zuivere modernistische stijl verdraagt immers niet teveel decoratie.” Toch is het Withuis geen kille hut. “Diongre was geen dogmatisch modernist. Functie was even belangrijk als vorm en schoonheid. Zo is er een garage, is de keuken op het gelijkvloers en niet in de kelder en is er in de living geen middenkamer. Alle ruimtes hebben rechtstreeks daglicht.”
Altijd in dezelfde familie gebleven
Diongre zal vanaf zijn wolkje goedkeurend toekijken. Ongelooflijk dat zijn Withuis nog zo intact is. Zelfs nadat hij in 1963 stierf, kwam de familie Mennekens nooit in de verleiding om schrootjes tegen de plafonds te timmeren, witte kunststoframen te plaatsen of een nieuwe IKEA-zithoek te bestellen. En doordat de woning altijd in dezelfde familie bleef, konden vreemden er ook niet mee aan de haal gaan. “Na de dood van mijn overgrootmoeder erfde de jongste dochter Daisy het huis, mijn groottante,” aldus Herman. “Zij heeft altijd in het huis gewoond. Enkele maanden geleden overleed ze op 103-jarige leeftijd. Haar kinderen zijn nu ook al in de zeventig en verkopen het huis.” Hiermee eindigt een tijdperk, niet vreemd? “Dat is het leven. Ik had gehoopt dat iemand van de familie het zou kunnen overnemen, maar iedereen is ondertussen gesetteld.”
Het Withuis bleef altijd in handen van de familie Mennekens.
Na de dood van Jefs vrouw erfde de jongste dochter Daisy het huis en de inboedel.
Zij werd 103. Bijna even hoogbejaard als dit dressoir.
Voor het eerst zal al dit moois in ‘vreemde’ handen komen.
De vraagprijs is 890.000 euro.
Een vroege tekening van dit architectonische hoogstandje.
Het Withuis wordt sinds enkele maanden te koop aangeboden op de site van makelaar Barnes International Realty voor een bedrag van 890.000 euro . De totale woonoppervlakte bedraagt ongeveer driehonderd vierkante meter. Het aantal kamers is fors: zestien in totaal, waaronder vijf slaapkamers en twee badkamers. Tevens krijg je de beschikking over een beschut dakterras. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de omliggende straten en de rest van Jette. Ook bij de prijs inbegrepen zijn alle meubels en andere interieurspullen. Je hoeft niet te shoppen voor nieuwe art deco. De fauteuils, dressoirs, bedden en lampen zijn van jou.
Huis voor een nostalgist?
Dat alle meubels achterblijven, heeft niets met luiheid of gemakzucht van de familie Mennekens te maken. Ze mógen het pand namelijk niet verlaten. Het Withuis, inclusief de gehele inrichting, is sinds 1984 een monument. De Belgen vinden dat zo’n speciale plek bewaard moet blijven voor toekomstige generaties. Elke aanpassing die de volgende bewoner overweegt, moet vooraf uitgebreid overlegd worden met de Directie Cultureel Erfgoed, een van de operationele eenheden van de Gewestelijke Overheidsdienst Brussel Stedenbouw en Erfgoed. Zij zien er streng op toe dat de art deco-parel niet verminkt wordt. Deze beperkte vrijheid zorgt ervoor dat het Withuis moeilijker verkoopbaar is. Veel mensen willen toch hun eigen stempel op een huis drukken en niet verstrikt raken in allerlei strenge regels.
De laatste modernisatie in de keuken was een afzuigkap.
Voor grote mensen wordt het proppen in dit bed. Het moet beslist blijven staan.
Zelfs de verf op de plinten en muren is nog origineel.
Deze badkamer updaten? Niet zonder toestemming van de Directie Cultureel Erfgoed.
Het lijkt gewoon een museumwoning. Ge-wel-dig.
Voor een huis uit de late jaren twintig zijn alle vertrekken opvallend licht.
De keuken en badkamers worden vermoedelijk de grootste strijdpunten. Ze zijn in alle opzichten niet meer van deze tijd en hoewel het als heiligschennis zal aanvoelen, moet er iets aan gebeuren. Een witte open keuken met industrieel kookeiland is bijvoorbaat kansloos, maar wat mag dan wel? Nieuwe kasten met glijdende laden? Of ook dat niet?
Het zou het beste zijn wanneer het Withuis in handen komt van een nostalgist à la Mijnheer Davids. De Amsterdammer leeft als een chique heer van honderd jaar geleden. Zijn kleding en interieur zijn helemaal vooroorlogs. Zo iemand zou nog geen spijker veranderen in het Withuis. Herman: “Hopelijk komt het terecht bij een liefhebber van deze bijzondere architectuur.”
Bekijk de gehele advertentie op barnes-international.com.
Vroeger had men geen last van onze moderne veranderdrang. Als het goed was, was het goed.
De toog is een latere toevoeging. Architect Diongre zou er een hartverzakking van hebben gekregen…
Het dakterras kan gezelliger.
Jette ligt vlakbij Brussel. Hoe tof: dan kun je elke dag vlooien op de Vossenmarkt!
Het Withuis werd in 1990 voor het laatst gerenoveerd. De gevel snakt naar een schoonmaakbeurt.
Zal de koper deze tegels en deur met respect behandelen? Fingers crossed.
Deel dit artikel!
Gerelateerde berichten
Design voor weinig: stoepverkoop bij Nummer13 →
De laatste glorieuze jaren van Oud-Rotterdam →
75 jaar vrijheid: enkele goede oorlogsboeken →
