Warm winterinterieur

Omdat het nu echt winters koud begint te worden, kan het interieur wel een warmte-injectie krijgen. Liefst natuurlijk in een lekkere retrostijl. En waar doe je beter inspiratie op dan in oude interieurboeken? Vooral in de jaren zeventig waren knus, gezelligheid en warmte de sleutelwoorden. Wink wink.

Retro interieurboeken: in de kringloopwinkel en op markten speuren we er graag naar. Vaak tevergeefs. Jammer, want bladeren door zo’n boek blijft leuk. Zo zorgen de vele foto’s in Het grote handboek voor beter wonen uit 1977 voor vel kijkplezier. Soms wanstaltig en ronduit lelijk, soms -met een paar kleine aanpassingen naar deze tijd- helemaal cool (of vooruit: hot).

‘Knus’ is voor interieurontwerpers in de seventies hét toverwoord.

Terwijl pa voorleest, heeft ma een kleine inzinking: “Wat geef ik in vredesnaam mijn koters te vreten?”

Zeker als het gaat om het opwarmen van je winterinterieur kun je goed afkijken bij huizen uit de jaren zeventig. Terwijl nu ‘industrieel’ zo’n beetje the magic word is voor een hip huis, was veertig jaar geleden vooral ‘knus’ het grootste compliment dat je een huis kon geven. De trendsetters van toen timmerden schrootjes tegen de muur, bouwden zitkuilen in hun woonkamers en legden zoveel mogelijk fluffy vloerkleden neer. Hoewel kurk, bruine plavuizen en vaste vloerbedekking ook heel populair waren. Bruintinten domineerden. Het resultaat is een interieur dat voelt als een warme gebreide trui: superbehaaglijk, maar je krijgt er ook wel eens de kriebels van.

Zitlandschap
Zo oogt hét interieuricoon uit de jaren zeventig, de zitkuil, vooral als enorm onhandig (zie je jezelf er al zitten met enorme hakken en in strakke rok?). Maar wanneer je je huidige bril even afzet en die vervangt door een retro hoornen model, zie je de voordelen van zo’n verlaagde zitkuil. Het is gewoon verdomde gezellig, intiem en -mits het met de juiste materialen wordt gemaakt – eigenlijk hartstikke mooi. Zo smullen wij van de zithoek XXXXL in het boek. Of ‘het zitlandschap’ zoals die door de auteurs inventief wordt genoemd. Want zo’n enorme kuil is eigenlijk geen kuil meer, maar een compleet afgebakend territorium waarop je kan zitten, spelen en liggen (en meer).

Koffie, appel en een peuk: lekker uitbuiken met de woongroep.

Zitkuil XXXL: het zitlandschap.

Ook de hoogpolige tapijten zijn jaloersmakend. We zouden die best willen hebben voor de komende wintermaanden. Ook is het ronde kinderbed, oftewel het ‘grotbed’ (“Niet alleen om in te slapen!”) een kleine natte droom. Met een grote ronde uitsnede, een lampje en schappen voor je spulletjes. Als wij als kind toch zo’n bed hadden gehad. Misschien nog voor de kerstvakantie met een decoupeerzaag aan de slag gaan en zelf zo’n grot voor je kind in elkaar knutselen?

Lekker fout
Ideeën om die lange, donkere winteravonden door te komen vind je ook in het boek. Wat denk je bijvoorbeeld van het bouwen van een thuisbioscoop in je woonkamer of kelder? Barretje erbij en je weet zeker dat jouw casa stijgt in de hoogste regionen op het lijstje ‘places to be‘. Het rommelkamertje ombouwen tot een sauna is ook een gouden tip. Prima investering voor je hele gezin. Want zweten in de sauna is heus niet alleen voorbehouden voor pa en ma (en hun vrienden), maar doe je bij voorkeur met het hele gezin. Quality time!

Op de kleintjes letten: kaboutertafeltje in de gang en een grotbed voor kids.

Thuisbioscoop anno ’77: knusse oranje stoeltjes, bijpassende mandarijntjes, nootjes en een volle asbak.

En natuurlijk lachen we om de foto’s die vandaag de dag echt niet meer zouden kunnen. De blote kinderen, rokende mensen en volle asbakken. Tapijt in de keuken en badkamer. Een tv op de badrand en zelfs een sofa er naast. We kunnen ons alleen maar afvragen: waarom zou je dat willen? Dat je gezellig languit liggend kunt kletsen met je partner wanneer die een bad neemt? Of wat te denken van het kleine tafeltje dat plompverloren (en vooral heel onhandig) in de gang staat? Handig voor de telefoon en je pingpong-batjes, maar wij zien vooral een obstakel waar je steevast met je scheenbeen tegenaan loopt. Ondanks deze meligheid zouden we wat graag met een tijdmachine een dagje teruggaan naar de jaren zeventig. Los van de inspiratie, zouden we waarschijnlijk de tijd van ons leven hebben.